Rozdział 7

- Bo …

Nagle stan Natalii zaczął się pogarszać. Zdezorientowany Kuba pobiegł po lekarza. Doktor wyprosił Kubę z sali. Gdy chłopak wyszedł obrzucili go pytaniami.

- Stan Natalii się pogorszył. – oznajmił wszystkim Kuba. – O resztę pytajcie lekarza.

Przed salą czekali już tylko Łucja, Majka i rodzice adopcyjni Natalii. Jej ojciec z rodziną musieli powrócić do Niemczech. Majka i Łucja zauważyły, że Kuba jest w złym stanie.

- Co się dzieje? – spytała Łucja.

- Nic. – odpowiedział niechętnie chłopak.

- Kochasz ją? – zapytała się Majka.

- Jeszcze się pytasz. Oczywiście, że tak. – odparł Kuba.

W tej samej chwili wyszedł lekarz. Za nim pielęgniarki przenoszące łóżko Natalii do innej sali.

- Doktorze co z nią? – spytała się Agata.

- Przez chwilę myśleliśmy, że stracimy ją, ale sytuacja jest już opanowana. Pacjentka skarży się, że nie czuje prawej nogi. Czy miała kiedyś złamaną prawą nogę.

- Nigdy nie miała złamanej nogi. – odpowiedział Paweł.

- Pamięta pan kiedy odwoziłem Natalię do domu? – spytał się Pawła Kuba.

- Pamiętam, ale co to ma z tym wspólnego?

- Wtedy ona biegała i przewróciła się. Zawiozłem ją do szpitala, ale to było tylko skręcenie kostki.

- Nam powiedziała, że się wywróciła i nic jej nie jest. – wtrąciła się Agata.

- Czy córka trenuje jakiś sport? – dopytywał się lekarz.

- Tak, tenisa ziemnego. – odpowiedziała Agata.

- A czy po tym skręceniu cały czas trenowała?

- No tak, ale co to ma wspólnego? – odezwał się Paweł.

- To, że teraz najprawdopodobniej nie będzie mogła grać. Na razie zawozimy ją na oddział intensywnej terapii i tam będziemy cały czas kontrolować jej stan.

***

Następnego dnia …

Gdy Natalia się obudziła, zobaczyła, że w ręku trzyma karteczkę. Otworzyła i zobaczyła:

Hej skarbie,

przepraszam, że mnie nie ma teraz przy tobie, ale dzisiaj mam trening i musiałem się wyspać. Obiecuję, że jak skończę trening to od razu do ciebie przyjadę. Już tęsknię. Kocham cię.

Kuba

Po tym jak przeczytała ostatnie zdanie uśmiechnęła się. W tej samej chwili podszedł do niej lekarz.

- Witam panno Chadzińska. Widzę, że dobrze się spało. Proszę powiedzieć czy pani to czuje. – i w tym momencie przejechał długopisem po jej stopie.

- Nie, nie czuję nic. – powiedziała dziewczyna, ale po chwili dodała. – Doktorze, czy ja będę mogła trenować?

- Na razie proszę o tym nie myśleć. Jeżeli rehabilitacja się powiedzie, to najprawdopodobniej tak. – już chciał iść do pokoju lekarzy, gdy spytał się. – Chce może pani się z kimś widzieć?

- Tylko nie wiem czy jest … ale chciałabym się zobaczyć z Majką.

- Dobrze, pójdę po nią. – i tym samym wyszedł na korytarz. – Natalia chce się widzieć z niejaką Mają.

W tym samym momencie Majka wstała z krzesła i ruszyła w stronę sali. Nie wiedziała dlaczego Natalia chce się z nią, a nie z Łucją widzieć. Mogła się tylko domyślać. Gdy weszła do sali Natalia się uśmiechnęła i usiadła.

- Hej, co jest, że chciałaś się ze mną widzieć? – spytała Majka.

- Cześć, mam do ciebie sprawę.

- Jaką?

- Nie pozwól rodzicom tu siedzieć. Niech pójdą do domu i tam się prześpią. I jeszcze jedno. Podoba ci się Maciek?

Majka nie odpowiedziała na to pytanie, tylko się uśmiechnęła. Natalia dobrze znała ten uśmiech i wiedziała co oznacza. Gdy Majka wyszła wszyscy ją otoczyli. Powiedziała swoim rodzicom, że Natalia chce aby wrócili do domu i przespali się. Wiedzieli, że Majka nie da im spokoju dopóki nie pójdą do domu. Wzięli swoje kurtki i wyszli ze szpitala. Zostały tam tylko Majka i Łucja. Nagle telefon Łucji zaczął dzwonić. Był to Michał.

- Hej Łucja. Czemu was nie ma dzisiaj w szkole? – dopytywał się chłopak.

- Żebyś się pytał. Teraz to się interesujesz Natką, a  jak byliście razem to miałeś ją w dupie? Lepiej się zajmij swoją księżniczką.

- Oj, daj spokój. Chcę tylko wiedzieć.

- Lepiej żebyś nie wiedział. Cześć. – Łucja nie miała ochoty z nim dłużej gadać, więc się rozłączyła.

- Michał? – spytała się Majka.

- A z kim tak bym gadała, co?

- No nie wiem.

Po paru godzinach gadania do dziewczyn podszedł Kuba. Podszedł to mało powiedziane, podbiegł.

- Hej, co z Natalią? – spytał się chłopak.

- Wszystko w porządku. Jak byłam u niej to cały czas trzymała tą kartkę, co jej wczoraj włożyłeś i cały czas się uśmiechała. – powiedziała Majka. – Jak chcesz to możesz tam wejść.

Chłopak nie musiał się już pytać lekarza o to czy może do niej wejść, ponieważ przeniesiono ją do sali chorych. Gdy tylko wszedł dziewczyna się podniosła i posłała mu uśmiech. On również się do niej uśmiechnął.

- Cześć, Natka. – powiedział do niej czule.

- Hejka. Tak. – powiedziała mu Natalia.

- Ale o co ci chodzi? – Kuba nie wiedział o co chodzi.

- Tak, zostanę twoją dziewczyną.

Kuba podszedł do niej i musnął jej usta swoimi. Dziewczyna czuła się jak w niebie. Czuła, że w tej chwili jest najszczęśliwszą dziewczyną na świecie. Nie wiedziała jednak, że …

__________________________________________________________________

Jest rozdział 7. Chyba najdłuższy jaki napisałam. Dziękuję tym co czytają to coś. Następny rozdział w sobotę. CZYTASZ = KOMENTUJ!!! Pozdrawiam